Էլ բան մի՛ ասա...

Գալիս եմ քեզ մոտ,

Քեզ տեսնել եմ ուզում,

Աչքե~րդ, մազե~րդ, քո մի~տքը պայծառ, սիրել եմ ուզում,

Քեզ գրկելու` գալիս եմ քեզ մոտ:

Մտածել գիտես, հասկանալ նույնպես,

Սիրել գիտես, վստահել գիտես,

Ապրել գիտես, ապրեցնել նույնպես,

Ինձ որ ապրեցրեցիր, ու պարտական եմ քեզ:

Երբ սառած աչքերով կնայեմ մի կետի,

Ուրեմն իմացի՛ր` չեմ տեսնում ոչինչ,

Էտ պահին միայն աչքերս քեզ են երազել ուզում,

Նրանք քո սերն են տեսնել երազում:

Երբ ասեմ լռի՛ր, էլ բան մի՛ ասա,

Ուրեմն զգում եմ, որ խառնվել է միտքս,

Էլ հարցեր մի՛ տուր, էլ բան մի՛ ասա,

Մտածել չեմ կարող, ու պետք էլ չի հիմա:

Միևնույն է` լռությանս մեջ էլ ես դո՛ւ,

Սառնությանս մեջ, սառն աչքերիս մեջ,

Աշխարհիս մեջ միայն ես եմ, ու` դո՛ւ,

Էլ բան մի՛ ասա:

Պարզապես թույլ տուր

Այ այսպես գրկեմ քեզ

Ու նայեմ հեռուն,

Այն հեռուն, որ դեռ գալու է մեզ մոտ,

Բերելու է կյանքը` վեհ ու փառավոր,

Ու այդ կյանքի մեջ իմ ու քո աշխարհները

Միավորված են մի հավերժ սենյակում,

Այնտեղ ե՛ս եմ, դո՛ւ ես,

Իմ սերը` վստա՛հ, քոնը` երևի...

Ձեռքս ձեռքիդ կարոտ է դառնում,

Երբ լուռ թողնում ու փախչում է քոնը,

Կանչում է ձեռքս, լացում մանկան պես:

Բա աչքերս... Ո~նց են ուզում էլի սառել,

Ո~նց են փնտրում քեզ մի կետի հառնած,

Ո~նց է սիրտն իմ, հոգուս հետ միավոր,

Դադարում զարկել ու վերստին մեռնում:

Լինելու է այն, ինչ պետք է ինձ,

Ինչ պետք է քեզ ու քո սրտիկին,

Միայն թե կարողանայի վստահություն տալ քեզ,

Հզոր վստահությանս մի մասը քեզ տալ...

Բայց միևնույն է` լինելու է դա,

Սիրելու ենք մենք` ամենամեծ սիրով,

Ձեռքս էլ երբեք չի բղավի այսպես,

Աչքերս կսառեն միայն երջանկությունից,

Նրանք կթրջվեն ուրախությունից միայն:

Էլ չեմ ասի սուս. մի՛ լռիր, պե՛տք չի,

Չի խառնվի միտքս, ինչպես մինչ հիմա:

Որովհետև կլինի այն, ինչ պետք է մեզ,

Ինչ մենք ենք ուզում,

Ես որ ուզում եմ,

Իսկ դու`  երևի....